இட ஒதுக்கீடு கொள்கை மற்றும் சமூக நீதி (Reservation Policy and Social Justice)

20 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி வரை, நீதி மற்றும் சமத்துவம் பற்றிய பெரும்பாலான தத்துவ விவாதங்கள் ஒரு சமூகத்திற்கு மட்டுமே வரையறுக்கப்பட்டன. 1990களில் தத்துவவாதிகள், முன்னணி தொழில்மயமான நாடுகளுக்கும் வளரும் நாடுகளுக்கும் இடையிலான செல்வத்தில் உள்ள பரந்த சமத்துவமின்மையின் தார்மீக தாக்கங்களைப் பற்றி சிந்திக்கத் தொடங்கினர்.

சமூக நீதி என்றால் என்ன?

சமூகத்தால் உருவாக்கப்படும் எதிர்மறை மதிப்புகள் மக்களிடையே சமத்துவமின்மை மற்றும் பிளவுகளை ஏற்படுத்துகின்றன. சாதி, இனம், மொழி, பாலினம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் பலருக்கு வாய்ப்புகள் மறுக்கப்படுவது சமூகத்தில் இயல்பான ஒன்றாக நம்ப வைக்கப்பட்டது. இத்தகைய அநீதிகளுக்கு எதிராக நலிந்த பிரிவினர் நடத்தும் போராட்டமே சமூக நீதி என அறியப்படுகிறது.

பண்டைய இந்திய நாகரிகம் "தர்மத்துடன்" உருவானது, இது படிநிலைக் கொள்கையை அதாவது மேல் மற்றும் கீழ் அடுக்குகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. வர்ண அமைப்பு "நான்கு வர்ண அமைப்பு" என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, இதன் மூலம் மக்கள் பிராமணர்கள், க்ஷத்திரியர்கள், வைசியர்கள் மற்றும் சூத்திரர்கள் என பிரிக்கப்பட்டனர். சமூகத்தில் ஏற்றத்தாழ்வுகள் பிறப்பின் அடிப்படையில் புகுத்தப்பட்டு சமூகமயமாக்கப்பட்டது.

UN பிரகடனம் - டிசம்பர் 18, 1992

இனம், மதம் மற்றும் மொழி சிறுபான்மையினர் UN பிரகடனம் - முக்கிய அம்சங்கள்:

1. அனைத்து சிறுபான்மையினரும் பரம்பரை விழுமியங்களைப் பின்பற்றுவதற்கும், மதத்துடன் ஒட்டிக்கொள்வதற்கும், தங்கள் மொழியைப் பிரச்சாரம் செய்வதற்கும், பயன்படுத்துவதற்கும் பாகுபாடு அல்லது தலையீடு இல்லாமல் சம உரிமை பெற்றுள்ளனர்.
2. அனைத்து சிறுபான்மையினரும் தங்கள் சொந்த அமைப்பை உருவாக்க முடியும் மற்றும் அதை பராமரிக்க முழு உரிமையும் உள்ளது. சிறுபான்மையினருக்கு அவர்களின் வரலாறு, மரபுகள், மொழி மற்றும் பிற மரபு மதிப்புகள் தொடர்பான அறிவை மேம்படுத்த உரிமை இருக்க வேண்டும்.
3. தற்போதுள்ள உரிமைகள் பிரகடனத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள அடிப்படை சுதந்திரத்தை இந்தப் பிரகடனம் பாதிக்காது.

இந்திய அரசியலமைப்பு விதிகள்

• பிரிவு 15 (4): சமூக மற்றும் கல்வியில் பின்தங்கிய சமூகங்கள் அல்லது SC/ST மக்களுக்கான சிறப்பு கொள்கை முடிவுகளை எடுப்பதற்கு இப்பிரிவு தடையாக இருக்காது.
• பிரிவு 16 (4): போதுமான பிரதிநிதித்துவம் வழங்கப்படாவிட்டால், பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தினரிடையே எந்த விதமான நியமனம் அல்லது இடஒதுக்கீட்டை இது தடுக்காது.

இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின்படி, தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் ஒடுக்கப்பட்ட சமூகங்களுக்கு சிறப்புச் சட்டங்களும் சலுகைகளும் வழங்கப்பட்டன. சம வாய்ப்பு என்பது சமூக ஜனநாயகத்தை நிலைநிறுத்தக்கூடிய ஒரு செயல்முறையாகும்.

மெட்ராஸ் பிரசிடென்சியின் நிலை

பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் கீழ், 1835 இல் ஆங்கிலம் இந்தியாவில் அதிகாரப்பூர்வ மற்றும் நிர்வாக மொழியாக அறிவிக்கப்பட்டது. அரசுப் பணிகளில் ஐரோப்பியர்களைத் தவிர, ஆங்கிலோ இந்தியர்கள் மற்றும் பிராமணர்கள் அதிக அளவில் நியமிக்கப்பட்டனர். பிராமணரல்லாதார் மற்றும் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தினர் பெரும்பாலும் புறக்கணிக்கப்பட்டனர்.

'ரியோத்வாரி சிஸ்டம்' தொடர்பான நிலை அறிக்கையை சமர்ப்பிக்க 'பிரான்சிஸ் எல்லிஸ்' மற்றும் 'தாமஸ் மன்ரோ’ போன்ற பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகள் நியமிக்கப்பட்டனர். அவர்களின் அறிக்கையின்படி, 'கீழ்த்தட்டு மக்களால் உழவு செய்யப்பட்ட நிலங்கள், 'ஜமீன்தார்' மற்றும் 'நிலப்பிரபுக்கள்' மூலம் சட்டவிரோதமாக ஆக்கிரமிக்கப்பட்டன. இதனால் விவசாயம் மற்றும் ప్రభుత్వ வருவாய் பாதிக்கப்பட்டது.

இந்த கையகப்படுத்துதலால் நில வருமான வரியும் பாதிக்கப்பட்டதாக அறிக்கைகள் தெரிவித்தன. மேலும், தாழ்த்தப்பட்ட சமூகங்கள் அவர்களது நிலங்களில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்டதுடன், அவர்களின் குழந்தைகள் பள்ளிகள் மற்றும் பிற கல்வி நிறுவனங்களில் சேர்க்கை மறுக்கப்பட்டனர். 1854-ல், தாழ்த்தப்பட்ட சாதிக் குழுக்களைச் சேர்ந்த குழந்தைகளை பள்ளிகளில் அனுமதிக்க எந்தத் தடையும் இருக்கக்கூடாது என்று நீதிமன்றம் உத்தரவு பிறப்பித்தது. இருப்பினும், ஆதிக்க சமூகங்கள் அந்த உத்தரவுக்குக் கீழ்ப்படியவில்லை. 1865-ல், பிரிட்டிஷ் நாடாளுமன்றத்தில் இந்தியாவின் மாநிலச் செயலர் மீண்டும் கீழ் சாதிக் குழுக்களைச் சேர்ந்த குழந்தைகளைச் சேர்க்க உத்தரவிட்ட போதிலும், நிலைமை மாறாமல் இருந்தது.

தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்கான முன்னுரிமை உரிமைகள்

1885 ஆம் ஆண்டில், மெட்ராஸ் பிரசிடென்சி அரசாங்கம் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகங்களுக்கான நிதி உதவிக் கொள்கைகளை அறிவித்தது. செங்கல்பட்டு மாவட்ட ஆட்சியர் ட்ரேமான்கிரே, தாழ்த்தப்பட்ட சமூகங்கள் குறித்த அறிக்கையை தாக்கல் செய்தார். அதில், அவர்களுக்கு நிலங்கள், கல்வி, மற்றும் வீட்டு வசதிகள் மறுக்கப்படுவதாகக் குறிப்பிட்டார். இந்த அறிக்கையின் அடிப்படையில், 1892-ல், சுமார் 12 லட்சம் ஏக்கர் நிலம் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்குப் பகிர்ந்தளிக்கப்பட்டது. இந்த நிலங்கள் "பஞ்சமி நிலங்கள்" என்றும், அவர்களுக்கான பள்ளிகள் "பஞ்சமர் பள்ளிகள்" என்றும் அழைக்கப்பட்டன. அயோத்திதாசரும், சிங்காரவேலரும் இப்பள்ளிகளை "ஆதிதிராவிடர் பள்ளிகள்" என்று அழைக்க வேண்டும் எனக் கோரினர்.

நீதிக்கட்சி மற்றும் வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவம்

19 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில், பிராமணரல்லாத படித்தவர்கள் அரசுப் பணிகளில் உரிய பிரதிநிதித்துவம் கோரினர். அயோத்திதாசர், சிங்காரவேலர், ரெட்டமலை சீனிவாசன், பிட்டி தியாகராயர், பனகல் ராஜா போன்றவர்கள் இதில் முக்கியமானவர்கள். இவர்களின் கோரிக்கையை ஏற்று, 1892-ல் மதராஸ் பிரசிடென்சியில் சமூக அடிப்படையிலான பிரதிநிதித்துவ ஆணை (Order 128(2)) வெளியிடப்பட்டது.

1916-ல் பிட்டி தியாகராயர், டி.எம். நாயர் ஆகியோர் பிராமணர் அல்லாத சமூகங்களின் நலனுக்காக தென்னிந்திய லிபரல் கூட்டமைப்பைத் தொடங்கினர். இதுவே பின்னர் "நீதிக்கட்சி" என்று பிரபலமாக அறியப்பட்டது. இக்கட்சி "கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்புத் துறைகளில் பிராமணர் அல்லாதவர்களுக்கு வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவத்தை" முக்கிய நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தது.

முதல் வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவ ஆணை (First Communal G.O)

நீதிக்கட்சியின் தொடர் போராட்டங்களின் விளைவாக, 1921-ல் வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவ ஆணை வெளியிடப்பட்டது. இது இந்திய வரலாற்றில் ஒரு முக்கிய நிகழ்வாகக் கருதப்படுகிறது. 1928-ல் ஆர். முத்தையா (நீதிக்கட்சி) தலைமையில் அனைத்து அரசுத் துறைகளிலும் வகுப்புவாதப் பிரதிநிதித்துவம் முழுமையாக அமல்படுத்தப்பட்டது.

சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய காலம்

முதல் திருத்தம் (The First Amendment)

இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் நடைமுறைக்கு வந்த பிறகு, 1951-ல், செண்பகராஜன் என்பவர் மருத்துவக் கல்லூரியில் இடம் மறுக்கப்பட்டதை எதிர்த்து உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடுத்தார். வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவ ஆணை அரசியல் சாசனத்திற்கு எதிரானது என்று கூறி உயர்நீதிமன்றமும், உச்ச நீதிமன்றமும் தீர்ப்பளித்தன.

இந்த தீர்ப்புக்கு எதிராக தமிழகம் முழுவதும் பெரியார் தலைமையில் போராட்டங்கள் வெடித்தன. பெரியார், காமராஜ், பிரதமர் நேரு மற்றும் அம்பேத்கர் ஆகியோரின் முயற்சியால், இந்திய அரசியலமைப்பில் முதல் திருத்தம் செய்யப்பட்டது. இதன்படி, 15(4) மற்றும் 16(4) ஆகிய துணைப் பிரிவுகள் சேர்க்கப்பட்டு, "சமூக மற்றும் பொருளாதாரத்தில் பின்தங்கிய மக்களுக்கு சிறப்பு சலுகைகள் வழங்கப்படலாம்" என உறுதி செய்யப்பட்டது. இதன் மூலம் இட ஒதுக்கீட்டுக் கொள்கை மீண்டும் நிலைநிறுத்தப்பட்டது.

இட ஒதுக்கீட்டின் விரிவாக்கம்

• 1971: மு. கருணாநிதி தலைமையில், சட்டநாதன் ஆணையத்தின் பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில், பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கு 31% மற்றும் SC/ST பிரிவினருக்கு 18% என இடஒதுக்கீடு மாற்றப்பட்டது.
• 1980: எம்.ஜி.ஆர் ஆட்சியில், பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தினருக்கான இடஒதுக்கீடு 31%-லிருந்து 50% ஆகவும், SC/ST பிரிவினருக்கு 18% ஆகவும் உயர்த்தப்பட்டது. இதனால் மொத்த இட ஒதுக்கீடு 68% ஆனது.
• 1989: பட்டியலிடப்பட்ட பழங்குடியினருக்கு (ST) 1% தனி இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டது. மேலும், பிற்படுத்தப்பட்டோர் பிரிவு, பிற்படுத்தப்பட்டோர் (BC - 30%) மற்றும் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் (MBC - 20%) என இரண்டாகப் பிரிக்கப்பட்டது. இதனால் மொத்த இடஒதுக்கீடு 69% ஆக நிலைநிறுத்தப்பட்டது.

சட்ட சவால்கள் மற்றும் உள் ஒதுக்கீடு

மத்திய அரசில் இட ஒதுக்கீடு: மண்டல் கமிஷன்

வி.பி. சிங் தலைமையிலான மத்திய அரசு, மண்டல் கமிஷன் பரிந்துரைகளை ஏற்று, மத்திய அரசுப் பணிகளில் பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தினருக்கு 27% இடஒதுக்கீட்டை உறுதி செய்தது. இதை எதிர்த்து தொடரப்பட்ட இந்திரா சாவ்னி வழக்கில் (1992), உச்ச நீதிமன்றம் சில நிபந்தனைகளுடன் 27% இடஒதுக்கீட்டை உறுதி செய்தது. மேலும், "இடஒதுக்கீடு 50%க்கு மேல் செல்லக்கூடாது" என்று ஒரு உச்சவரம்பை நிர்ணயித்தது.

இந்தத் தீர்ப்பின் அடிப்படையில், தமிழகத்தின் 69% இடஒதுக்கீட்டிற்கு எதிராக வழக்குத் தொடரப்பட்டது. உச்ச நீதிமன்றம் 50% மேல் இடஒதுக்கீடு வழங்க இடைக்காலத் தடை விதித்தது.

இதனைத் தொடர்ந்து, முதலமைச்சர் ஜெ. ஜெயலலிதா தலைமையிலான அரசு, 1993-ல் 69% இடஒதுக்கீட்டைப் பாதுகாக்க ஒரு சிறப்புச் சட்டத்தை சட்டமன்றத்தில் நிறைவேற்றியது. இந்தியக் குடியரசுத் தலைவரின் ஒப்புதலுக்குப் பிறகு, நாடாளுமன்றத்தின் 76வது திருத்தத்தின் மூலம் இந்தச் சட்டம் இந்திய அரசியலமைப்பின் IXவது அட்டவணையில் சேர்க்கப்பட்டது. இதன் மூலம் 69% இடஒதுக்கீடு முழுமையான சட்டப் பாதுகாப்பைப் பெற்றது.

பிற்படுத்தப்பட்டோர் ஆணையங்கள்

இந்திய அரசியலமைப்பின் 340 வது பிரிவின்படி, பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகங்களை அடையாளம் காண ஆணையங்களை நியமிக்க குடியரசுத் தலைவருக்கு அதிகாரம் உள்ளது.

1. காக்கா காலேல்கர் ஆணையம் (1953): இது சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் பிற்படுத்தப்பட்டோர் ஆணையம் ஆகும்.
2. மண்டல் ஆணையம் (1978): பி.பி. மண்டல் தலைமையில் அமைக்கப்பட்ட இந்த ஆணையம், நாடு தழுவிய அளவில் ஆய்வு செய்து, பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினராக 3743 சாதிகளை அடையாளம் கண்டது. இந்தியாவில் உள்ள 52% பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகங்களுக்கு 27% இடஒதுக்கீடு வழங்கப்பட வேண்டும் என்று மண்டல் அறிக்கை பரிந்துரைத்தது. இந்த பரிந்துரை வி.பி. சிங் அரசால் 1990-ல் அமல்படுத்தப்பட்டது.

தமிழக இட ஒதுக்கீட்டின் காலவரிசை (Reservation Timeline in Tamil Nadu)

• 1891: அயோத்தி தாசர் விகிதாச்சாரப் பிரதிநிதித்துவத்தைக் கோரினார்.
• 1921: நீதிக்கட்சி ஆட்சியின்போது முதல் வகுப்புவாத அரசாணை (Communal G.O) பிறப்பிக்கப்பட்டது.
• 1926: முத்தையா முதலியார் கொண்டு வந்த ஒதுக்கீட்டு முறை (மதராஸில் வகுப்புவாத இடஒதுக்கீட்டின் தந்தை).
• 1949 (சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு):
  • பிற்படுத்தப்பட்டோர் (BC): 25%
  • தாழ்த்தப்பட்டோர்/பழங்குடியினர் (SC/ST): 16%
  • மொத்தம்: 41%
• 1951: முதல் அரசியலமைப்புத் திருத்தம் மூலம் இட ஒதுக்கீடு பாதுகாக்கப்பட்டது.
• 1971 (சட்டநாதன் ஆணையம்):
  • BC: 31%
  • SC/ST: 18%
  • மொத்தம்: 49%
• 1980:
  • BC: 50%
  • SC/ST: 18%
  • மொத்தம்: 68%
• 1989:
  • பிற்படுத்தப்பட்டோர் (BC): 30%
  • மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் (MBC): 20%
  • தாழ்த்தப்பட்டோர் (SC): 18%
  • பழங்குடியினர் (ST): 1%
  • மொத்தம்: 69%
• 1994: 69% இட ஒதுக்கீட்டுச் சட்டம், 76வது திருத்தத்தின் மூலம் 9வது அட்டவணையில் சேர்க்கப்பட்டது.
• 2007 (உள் ஒதுக்கீடு):
  • பிற்படுத்தப்பட்ட இஸ்லாமியர்களுக்கு (BCM) 3.5% உள் ஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டது. (BC: 26.5%)
• 2009 (உள் ஒதுக்கீடு):
  • அருந்ததியர் சமூகத்தினருக்கு (SCA) 3% உள் ஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டது. (SC: 15%)

தற்போதைய இட ஒதுக்கீட்டு முறை:

• பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினர் (BC): 26.5%
• பிற்படுத்தப்பட்ட இஸ்லாமியர் (BCM): 3.5%
• மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினர் (MBC): 20%
• தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் (SC): 15%
• அருந்ததியர் (SCA): 3%
• பழங்குடியினர் (ST): 1%
• மொத்தம்: 69%

இந்தியாவில் இட ஒதுக்கீடு (Reservation in India)

• 1953: காக்கா காலேல்கர் ஆணையம்.
• 1979: பி.பி. மண்டல் ஆணையம்.
• 1990: மண்டல் ஆணையப் பரிந்துரைப்படி, மத்திய அரசு வேலைவாய்ப்புகளில் இதர பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு (OBC) 27% இட ஒதுக்கீடு அமல்படுத்தப்பட்டது.
• 1992 (மண்டல் வழக்கு):
  • OBC-க்கான 27% இட ஒதுக்கீடு செல்லும்.
  • EWS-க்கான 10% இட ஒதுக்கீடு செல்லாது.
  • மொத்த இட ஒதுக்கீடு 50% மிகக் கூடாது.
  • க்ரீமி லேயர் முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
• 2019 (103வது திருத்தம்): பொருளாதாரத்தில் நலிவடைந்த பிரிவினருக்கு (EWS) கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பில் 10% இட ஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டது. (தமிழ்நாட்டில் இது அமல்படுத்தப்படவில்லை).

தற்போதைய மத்திய அரசு இட ஒதுக்கீடு:

• இதர பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினர் (OBC): 27%
• தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் (SC): 15%
• பழங்குடியினர் (ST): 7.5%
• பொருளாதாரத்தில் நலிவடைந்த பிரிவினர் (EWS): 10%
• மொத்தம்: 59.5%