முகலாய வம்சம் மற்றும் அதன் நிர்வாகம் (Mughal Dynasty and its Administration)

15 மற்றும் 16 ஆம் நூற்றாண்டு சுல்தான்கள் (Sultans of the 15th and 16th Centuries)

சயீத் வம்சம் (Sayyid Dynasty) [1414 - 1451]

• கிஜ்ர் கான் (Khizr Khan) 1414 - 1421

லோடி வம்சம் (Lodi Dynasty) [1451 - 1526]

• பஹ்லுல் லோடி (Bahlul Lodi) 1451 - 1489

சூரி வம்சம் (Suri Dynasty) [1540-1555]

• ஷெர்ஷா சூரி (Sher Shah Suri) [1540-1545]: டெல்லியைக் கைப்பற்றினார்.
• இஸ்லாமிய வெற்றியின் போது முதல் முறையாக மக்களுக்கும் ஆட்சியாளருக்கும் இடையிலான உறவு முறைப்படுத்தப்பட்டது, சிறிய அடக்குமுறை அல்லது ஊழல் இருந்தது.
• அவர் முகலாய பேரரசர் ஹுமாயூனை சவால் செய்து தோற்கடித்தார் (1539: சௌசா போர், 1540: கன்னோஜ் போர்).
• ஷெர்ஷா ஒரு சிறந்த நிர்வாகத்தை அறிமுகப்படுத்தினார், அது அலாவுதீன் கல்ஜியிடமிருந்து கூறுகளை கடன் வாங்கியது மற்றும் அவற்றை மிகவும் திறமையானதாக மாற்றியது.
• ஷேர்ஷாவின் நிர்வாகம், முகலாய சாம்ராஜ்யத்தை ஒருங்கிணைத்தபோது பேரரசர் அக்பர் (1556-1605) பின்பற்றிய மாதிரியாக மாறியது.
• அவரது சமாதி சசாரத்தில் உள்ளது [பீகார்].

இடைக்கால இந்தியா: முகலாய வம்சம் (Medieval India: The Mughal Dynasty)

16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்து, அவர்கள் ஆக்ரா மற்றும் டெல்லியில் இருந்து தங்கள் ராஜ்யத்தை விரிவுபடுத்தினர், 17 ஆம் நூற்றாண்டில் அவர்கள் கிட்டத்தட்ட அனைத்து துணைக்கண்டத்தையும் கட்டுப்படுத்தினர். துணைக் கண்டத்தின் ஆட்சியாளர்களால் புறக்கணிக்க முடியாத ஒரு அரசியல் பாரம்பரியத்தை விட்டுவிட்டு, நிர்வாகத்தின் கட்டமைப்புகள் மற்றும் ஆட்சியின் யோசனைகளை அவர்கள் திணித்தனர்.

பாபர் (Babur) [1526-1530] - முகலாயப் பேரரசின் நிறுவனர்

• முதல் முகலாய பேரரசர் (1526-1530).
• வடமேற்கு இந்தியாவின் அரசியல் சூழ்நிலை பாபர் இந்தியாவிற்குள் நுழைவதற்கு ஏற்றதாக இருந்தது. சிக்கந்தர் லோடி 1517 இல் இறந்தார், அவருக்குப் பிறகு இப்ராஹிம் லோடி பதவியேற்றார். இப்ராஹிம் லோதி ஒரு வலுவான மையப்படுத்தப்பட்ட பேரரசை உருவாக்க முயன்றார், இது ஆப்கானிய தலைவர்களையும் ராஜபுத்திரர்களையும் பயமுறுத்தியது.
• எனவே 1526 இல் அவர் (முதல்) பானிபட் போரில் டெல்லி சுல்தானான இப்ராஹிம் லோடி மற்றும் அவரது ஆப்கானிய ஆதரவாளர்களைத் தோற்கடித்து டெல்லி மற்றும் ஆக்ராவைக் கைப்பற்றினார்.
• பாபர் இந்தோ-கங்கை பள்ளத்தாக்கில் ஒரு பேரரசை நிறுவியது ராணா சங்காவுக்கு அச்சுறுத்தலாக இருந்தது. எனவே 1527 இல் கான்வா போரில் [ஆக்ராவிற்கு மேற்கே] ராணா சங்கா, ராஜபுத்திர ஆட்சியாளர்கள் மற்றும் கூட்டாளிகளைத் தோற்கடித்தார்.

பாபரின் வருகையின் முக்கியத்துவம்:

• காபூலும் கந்தரும் வட இந்தியாவை உள்ளடக்கிய பேரரசின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக மாறியது. இந்தப் பகுதிகள் எப்பொழுதும் இந்தியாவின் மீதான படையெடுப்புக்கான களமாக செயல்பட்டதால், இது வெளிப் படையெடுப்புகளில் இருந்து பாதுகாப்பை வழங்கியது.
• இந்த இரண்டு பகுதிகளும் சீனா மற்றும் மத்திய தரைக்கடல் துறைமுகங்களுடன் இந்தியாவின் வெளிநாட்டு வர்த்தகத்தை வலுப்படுத்த உதவியது.
• கனரக பீரங்கிகளைப் பயன்படுத்தியதால் அவரது போர் தந்திரங்கள் மிகவும் விலை உயர்ந்தவை. சிறிய ராஜ்யங்களால் அதை வாங்க முடியாததால், இது சிறிய ராஜ்யங்களின் சகாப்தத்தை முடிவுக்குக் கொண்டுவந்தது.
• மதத் தலையீட்டிற்குப் பதிலாக மகுடத்தின் வலிமை மற்றும் கௌரவத்தின் அடிப்படையில் அமைய வேண்டிய ஒரு மாநிலக் கருத்தை அவர் அறிமுகப்படுத்தினார். இது அவரது வாரிசுகளுக்கு ஒரு முன்னுதாரணத்தையும் வழிகாட்டுதலையும் வழங்கியது.

ஹுமாயூன் (Humayun) [1530-1540, 1555-1556]

• ஹுமாயூன் தனது தந்தையின் விருப்பத்தின்படி தனது பரம்பரையை பிரித்தார். அவரது சகோதரர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு மாகாணம் வழங்கப்பட்டது.
• ஷேர்கான் (ஷெர்ஷா சூரி) அவரைத் தோற்கடித்தார், இதனால் அவர் ஈரானுக்கு தப்பி ஓட வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.
• ஈரானில், ஹுமாயூன் சஃபாவிட் ஷாவிடம் உதவி பெற்றார். அவர் 1555 இல் டெல்லியை மீண்டும் கைப்பற்றினார், ஆனால் அடுத்த ஆண்டு ஒரு விபத்தில் இறந்தார்.

அக்பர் (Akbar) [1556-1605] - முகலாய வம்சத்தில் மிகவும் பிரபலமான ஆட்சியாளர்

அவரது ஆட்சியை மூன்று காலங்களாகப் பிரிக்கலாம்:

1. 1556-1570: சூரிஸ் மற்றும் பிற ஆப்கானியர்களுக்கு எதிராகவும், தனது ஒன்றுவிட்ட சகோதரர் மிர்சா ஹக்கீம் மற்றும் உஸ்பெக்ஸின் கிளர்ச்சியை ஒடுக்கவும் இராணுவப் பிரச்சாரங்கள் தொடங்கப்பட்டன. 1568 இல் சிசோடியா தலைநகர் சித்தூர் கைப்பற்றப்பட்டது மற்றும் 1569 இல் ரன்தம்போர் கைப்பற்றப்பட்டது.
2. 1570-1585: குஜராத்தில் இராணுவப் பிரச்சாரங்களைத் தொடர்ந்து பீகார், வங்காளம் மற்றும் ஒரிசாவில் கிழக்கில் பிரச்சாரங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டன.
3. 1585-1605: அக்பரின் பேரரசு விரிவாக்கப்பட்டது. சஃபாவிட்களிடமிருந்து கந்தஹார் கைப்பற்றப்பட்டது, காஷ்மீர் இணைக்கப்பட்டது, காபூலும் கைப்பற்றப்பட்டது. தக்காணத்தில் பிரச்சாரங்கள் தொடங்கி, பெரார், காந்தேஷ் மற்றும் அஹ்மத்நகரின் சில பகுதிகள் இணைக்கப்பட்டன.

ஜஹாங்கீர் (Jahangir) [1605-1627]

• அக்பர் தொடங்கிய இராணுவப் பிரச்சாரங்கள் தொடர்ந்தன.
• மேவாரின் சிசோடியா ஆட்சியாளர் அமர் சிங் முகலாய சேவையை ஏற்றுக்கொண்டார். சீக்கியர்கள், அஹோம்கள் மற்றும் அகமதுநகர் ஆகியோருக்கு எதிரான குறைவான வெற்றிகரமான பிரச்சாரங்கள் பின்பற்றப்பட்டன.

ஷாஜஹான் (Shah Jahan) [1627-1658]

• ஷாஜகானின் கீழ் தக்காணத்தில் முகலாயப் பிரச்சாரங்கள் தொடர்ந்தன.
• ஆப்கானிய பிரபு கான் ஜஹான் லோடி கிளர்ச்சி செய்து தோற்கடிக்கப்பட்டார்.
• வடமேற்கில், உஸ்பெக்குகளிடமிருந்து பால்க்கைக் கைப்பற்றுவதற்கான பிரச்சாரம் தோல்வியுற்றது மற்றும் சஃபாவிட்களிடம் கந்தஹார் இழந்தது.
• ஷாஜஹான் அவரது மகன் அவுரங்கசீப்பால் ஆக்ராவில் வாழ்நாள் முழுவதும் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.

அவுரங்கசீப் (Aurangzeb) [1658-1707]

• வடகிழக்கில், அஹோம்கள் [பிரம்மபுத்திரா பள்ளத்தாக்குக்கு அருகிலுள்ள அஸ்ஸாமில் உள்ள ஒரு சமூகம்] 1663 இல் தோற்கடிக்கப்பட்டனர், ஆனால் அவர்கள் 1680 களில் மீண்டும் கிளர்ச்சி செய்தனர். அஹோம்ஸ் நீண்ட காலமாக முகலாய விரிவாக்கத்தை வெற்றிகரமாக எதிர்த்தனர் மற்றும் அவர்கள் 600 ஆண்டுகளாக அனுபவித்து வந்த தங்கள் இறையாண்மையை விட்டுக்கொடுக்க விரும்பவில்லை.
• யூசுப்சாய் மற்றும் சீக்கியர்களுக்கு எதிராக வடமேற்கில் மேற்கொள்ளப்பட்ட பிரச்சாரங்கள் தற்காலிகமாக வெற்றி பெற்றன.
• மார்வாரின் ரத்தோர் ராஜபுத்திரர்களின் வாரிசு மற்றும் உள் அரசியலில் முகலாய தலையீடு அவர்களின் கிளர்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது.
• மராட்டிய தலைவர் சிவாஜிக்கு எதிரான பிரச்சாரங்கள் ஆரம்பத்தில் வெற்றி பெற்றன. இருப்பினும், அவுரங்கசீப்பின் சிறையிலிருந்து தப்பித்த சிவாஜி தன்னை ஒரு சுதந்திர அரசனாக அறிவித்து முகலாயர்களுக்கு எதிரான தனது பிரச்சாரங்களை மீண்டும் தொடங்கினார்.
• இளவரசர் அக்பர் அவுரங்கசீப்பிற்கு எதிராக கிளர்ச்சி செய்தார் மற்றும் மராத்தியர்கள் மற்றும் டெக்கான் சுல்தானகத்தின் ஆதரவைப் பெற்றார்.
• அக்பரின் கிளர்ச்சிக்குப் பிறகு, அவுரங்கசீப் தக்காண சுல்தான்களுக்கு எதிராக படைகளை அனுப்பினார். பீஜப்பூர் (கர்நாடகா) 1685 இல் மற்றும் கோல்கொண்டா (தெலங்கானா) 1687 இல் இணைக்கப்பட்டது.
• 1698 முதல் அவுரங்கசீப் கொரில்லாப் போரைத் தொடங்கிய மராட்டியர்களுக்கு எதிராக தக்காணத்தில் தனிப்பட்ட முறையில் பிரச்சாரங்களை நிர்வகித்தார்.
• வட இந்தியாவில் சீக்கியர்கள், ஜாட்கள் மற்றும் சத்னாமிகளின் கிளர்ச்சியையும் அவுரங்கசீப் எதிர்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. சத்னாமிகள் இந்து மதத்தின் ஒரு பிரிவாக இருந்தனர் மற்றும் அவர்கள் ஒளரங்கசீப்பின் கடுமையான இஸ்லாமிய கொள்கைகளால் வெறுப்படைந்தனர் - இதில் வெறுக்கப்பட்ட ஜிசியா வரி (முஸ்லிம் அல்லாத மக்கள் மீதான வரி), இசை மற்றும் கலையை தடை செய்தல் மற்றும் இந்து கோவில்களை அழித்தல் ஆகியவை அடங்கும்.

முகலாய நிர்வாகம் (Mughal Administration)

மற்ற ஆட்சியாளர்களுடன் முகலாய உறவுகள் (Mughal Relations with Other Rulers)

• முகலாய ஆட்சியாளர்கள் தங்கள் அதிகாரத்தை ஏற்க மறுத்த ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராக தொடர்ந்து பிரச்சாரம் செய்தனர்.
• இருப்பினும், முகலாயர்கள் சக்திவாய்ந்தவர்களாக மாறியதால், ராஜபுத்திரர்கள் போன்ற பல ஆட்சியாளர்களும் தானாக முன்வந்து அவர்களுடன் இணைந்தனர்.
• தங்கள் எதிரிகளை தோற்கடித்து அவமானப்படுத்தாமல் இருப்பதில் ஒரு கவனமான சமநிலை இருந்தது [சிவாஜியுடன் அல்ல]. இது முகலாயர்கள் பல மன்னர்கள் மற்றும் தலைவர்கள் மீது தங்கள் செல்வாக்கை நீட்டிக்க உதவியது.

மன்சப்தர்கள் மற்றும் ஜாகிர்தார்கள் (Mansabdars and Jagirdars)

• பேரரசு பல்வேறு பகுதிகளை உள்ளடக்கியதாக விரிவடைந்தவுடன், முகலாயர்கள் ஈரானியர்கள், இந்திய முஸ்லிம்கள், ஆப்கானியர்கள், ராஜபுத்திரர்கள், மராட்டியர்கள் மற்றும் பிற பல்வேறு குழுக்களை ஆட்சேர்ப்பு செய்தனர்.
• முகலாய சேவையில் சேர்ந்தவர்கள் மன்சப்தார்களாக பதிவு செய்யப்பட்டனர். மன்சப்தார் என்பது ஒரு மன்சாப் வைத்திருக்கும் ஒரு நபரைக் குறிக்கும், அதாவது பதவி அல்லது தரம். இது பதவி, சம்பளம் மற்றும் இராணுவப் பொறுப்புகளை நிர்ணயிக்க முகலாயர்களால் பயன்படுத்தப்பட்ட தரவரிசை முறை ஆகும்.
• மன்சப்தாரின் இராணுவப் பொறுப்புகள், குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையிலான சவார் அல்லது குதிரைப்படை வீரர்களை பராமரிக்க வேண்டியிருந்தது.
• மன்சப்தர்கள் தங்களின் சம்பளத்தை வருவாய்ப் பணிகளாகப் பெற்றனர். இவை ஜாகிர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டன, அவை ஓரளவு இக்தாஸ் போன்றவை. ஆனால் முக்திகளைப் போலல்லாமல், மன்சப்தர்கள் ஜாகிர்களை நிர்வகிப்பதில்லை. அவர்கள் நாட்டின் வேறு சில பகுதிகளில் பணியாற்றும் போது, தங்கள் ஊழியர்களால் வருவாயைச் சேகரிக்கும் உரிமையை மட்டுமே கொண்டிருந்தனர்.
• அக்பரின் ஆட்சியில், இந்த ஜாகிர்கள் கவனமாக மதிப்பீடு செய்யப்பட்டதால், அவற்றின் வருவாய் மன்சப்தாரின் சம்பளத்திற்கு சமமாக இருந்தது.
• ஆனால் அவுரங்கசீப் ஆட்சியில், மன்சப்தார்களின் எண்ணிக்கையில் பெரும் அதிகரிப்பு ஏற்பட்டது, அதாவது ஜாகிர் பெறுவதற்கு நீண்ட நேரம் காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது. எனவே, ஜாகிர்களின் பற்றாக்குறை ஏற்பட்டது, ஜாகீர் கிடைத்தவர்கள் அனுமதிக்கப்பட்டதை விட அதிக வருவாயைப் பெற்றனர். இந்த வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்த அவுரங்கசீப்பால் முடியவில்லை, அதனால் விவசாயிகள் பெரும் அவதிக்குள்ளாகினர்.

ஜாப்ட் மற்றும் ஜமீன்தார்கள் (Zabt and Zamindars)

• முகலாய நிர்வாகத்தை நிலைநிறுத்த, ஆட்சியாளர்கள் கிராமப்புற உற்பத்தியின் மீதான வரிகளைப் பெறுவதை நம்பியிருந்தனர்.
• முகலாயர் ஜமீன்தார்கள் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்தினர் - இது கிராமங்களின் உள்ளூர் தலைவர்கள் அல்லது ஆட்சியாளர்களுக்கு வரிகளை வசூலிக்கும் சக்திவாய்ந்த தலைவர்கள் போன்ற அனைத்து இடைத்தரகர்களையும் விவரிக்கப் பயன்பட்டது.
• பயிர் விளைச்சலை மதிப்பிடுவதற்கு கவனமாக ஆய்வு செய்யப்பட்டது. இந்த தரவுகளின் அடிப்படையில், வரி நிர்ணயம் செய்யப்பட்டது.
• ஒவ்வொரு மாகாணமும் வருவாய் வட்டங்களாக பிரிக்கப்பட்டது, ஒவ்வொரு வட்டத்திற்கும் தனிப்பட்ட பயிர்களுக்கான வருவாய் விகிதங்களின் சொந்த அட்டவணை இருந்தது. இந்த வருவாய் முறை ஜாப்ட் என்று அறியப்பட்டது.
• இருப்பினும், கலகக்கார ஜமீன்தார்கள் இருந்தனர். 17 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் விவசாயிகள் கிளர்ச்சி மூலம் முகலாயப் பேரரசின் ஸ்திரத்தன்மைக்கு அவர்கள் சவால் விடுத்தனர்.

அக்பர் நாமா & ஐன்-ஐ அக்பரி (Akbar Nama & Ain-i-Akbari)

• அக்பரின் நெருங்கிய நண்பரும் அவை அறிஞருமான அபுல் ஃபசல், அக்பர் நாமா என்ற தலைப்பில் அக்பரின் ஆட்சியின் மூன்று தொகுதி வரலாற்றை எழுதினார்.
• முதல் தொகுதி அக்பரின் முன்னோர்களைப் பற்றியது.
• இரண்டாவது தொகுதி அக்பரின் ஆட்சியின் நிகழ்வுகளைப் பதிவு செய்தது.
• மூன்றாவது தொகுதி ஐன்-ஐ அக்பரி ஆகும். இது அக்பரின் நிர்வாகம், இராணுவம், வருவாய்கள் மற்றும் அவரது பேரரசின் புவியியல் ஆகியவற்றைக் கையாள்கிறது. இது இந்தியாவில் வாழும் மக்களின் பாரம்பரியங்கள் மற்றும் கலாச்சாரம் பற்றிய விரிவான விவரங்களை வழங்குகிறது. பயிர்கள், விளைச்சல், விலை, கூலி மற்றும் வருவாய் பற்றிய புள்ளிவிவர விவரங்களையும் இது கொண்டுள்ளது.

அக்பரின் கொள்கைகள் (Akbar's Policies)

• பேரரசு சுபாஸ் எனப்படும் மாகாணங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது. இவை அரசியல் மற்றும் இராணுவ செயல்பாடுகளை மேற்கொண்ட ஒரு சுபாதாரால் நிர்வகிக்கப்பட்டது.
• சுபாதாருக்கு இராணுவ ஊதியம் வழங்குபவர் (பக்ஷி), மத மற்றும் தொண்டு நிறுவனங்களுக்குப் பொறுப்பான அமைச்சர் (சதர்), இராணுவத் தளபதிகள் (பௌஜ்தார்கள்) மற்றும் நகர காவல்துறைத் தளபதி (கோட்வால்) போன்ற பிற அதிகாரிகள் ஆதரவு அளித்தனர்.
• ஒவ்வொரு மாகாணத்திற்கும் ஒரு நிதி அதிகாரி அல்லது திவான் இருந்தார்.
• அக்பரின் பிரபுக்கள் பெரிய படைகளுக்கு கட்டளையிட்டனர் மற்றும் பெரிய அளவிலான வருவாயைப் பெற்றனர்.
• இபாதத் கானாவில் உலமாக்கள், பிராமணர்கள், ரோமன் கத்தோலிக்கர்களான ஜேசுட் பாதிரிகள் மற்றும் ஜோராஸ்ட்ரியர்களுடன் அக்பரின் மதம் பற்றிய விவாதங்கள் நடந்தன.
• சடங்கு மற்றும் கோட்பாட்டை வலியுறுத்தும் மத அறிஞர்கள் பெரும்பாலும் மதவெறியர்கள் என்பதை அவர் உணர்ந்தார். அவர்களின் போதனைகள் அவரது குடிமக்களிடையே பிளவுகளையும் ஒற்றுமையின்மையையும் உருவாக்கியது. இது இறுதியில் அக்பரை சுல்-இ குல் அல்லது "உலகளாவிய அமைதி" என்ற எண்ணத்திற்கு இட்டுச் சென்றது.
• சுல்-இ குல் என்ற இந்த யோசனையைச் சுற்றி ஒரு ஆட்சிப் பார்வையை உருவாக்க அக்பருக்கு அபுல் ஃபசல் உதவினார். இந்த ஆட்சிக் கொள்கையை ஜஹாங்கீர் மற்றும் ஷாஜஹானும் பின்பற்றினர்.

17 ஆம் நூற்றாண்டு மற்றும் அதற்குப் பிறகு (17th Century and After)

• பொருளாதார மற்றும் வணிக வளம் இருந்தபோதிலும் ஏற்றத்தாழ்வுகள் ஒரு வெளிப்படையான உண்மையாக இருந்தது. வறுமை மிகுந்த செல்வச் செழிப்புடன் அருகருகே இருந்தது.