வறுமை மற்றும் வறுமை ஒழிப்பு திட்டங்கள் (Poverty and Alleviation Programs)
வறுமை (Poverty)
உலக வங்கி (1990) வரையறைப்படி, 'வறுமை என்பது, குறைந்தபட்ச வாழ்க்கைத் தரத்தை அடைய முடியாத, திறனற்ற நிலையை குறிக்கிறது.' தாண்டேகர் கூற்றுப்படி, எப்படியாயினும் வறுமை என்பது போதுமான வருமானத்தின் தேவையே ஆகும்.
வறுமையின் வகைகள் (Types of Poverty)
- முழு வறுமை (Absolute Poverty): மக்களுக்கு போதுமான உணவு, உடை, உறைவிடம் இல்லாத நிலையை முழு வறுமை என்கிறோம்.
- ஒப்பீட்டு வறுமை (Relative Poverty): மக்களின் பல்வேறு குழுக்களிடையே (உயர்தர, நடுத்தர, குறைவான வருமானம்) காணப்படும் வேறுபாடுகள். ஒரே குழுவினரிடையே அல்லது பல நாடுகளில் வாழும் மக்களிடையே காணப்படும் வேறுபாடுகளைக் கொண்டு, உயர் வருமானம் பெறும் 20 சதவீதத்தினரை ஒப்பு நோக்கலை ஒப்பீட்டு வறுமை எனலாம்.
எடுத்துக்காட்டு
1 லட்சம் சம்பளம் வாங்கும் நபர் முன், 10,000 ரூபாய் சம்பளம் வாங்குபவர், ஏழையாக (அல்லது) வறுமையில் உள்ளவராகக் கருதப்படுகிறார்.
- தற்காலிக வறுமை (Temporary Poverty): இந்தியா போன்ற நாடுகளில் பருவமழை குறையும் போது, விவசாயம் பொய்த்து அதனால் உழவர்கள் தற்காலிகமான ஏழ்மை நிலையில் உழல்கிறார்கள். இவ்வறுமை நிலையிலேயே அவர்கள் நீண்ட காலமாக வாழும் போது அந்நிலை முற்றிய வறுமை (அ) அமைப்பு சார்ந்த வறுமை எனப்படும்.
- முதல் நிலை மற்றும் இரண்டாம் நிலை வறுமை (Primary and Secondary Poverty): ரவுண்டிரி (1901) என்பவர் இவ்விரு வகை வறுமைகளுக்கிடையேயான வேறுபாட்டை விளக்கினார்.
- முதல் நிலை வறுமை: குடும்பங்களில் வாழ்க்கை நடத்த மொத்த சம்பாத்தியங்களைக் கொண்டு குறைந்தபட்ச, அத்தியாவசியப் பொருட்களைக் கூட வாங்க முடியாத பற்றாக்குறையான நிலையைக் குறிக்கும்.
- இரண்டாம் நிலை வறுமை: குடும்பங்களின் சம்பாத்தியம் வாழ்க்கை நடத்த போதுமானதாக இருக்கும், ஆனால் அதன் ஒரு பகுதியானது உபயோகமற்ற செலவுகளுக்கு (எ.கா., குடிப்பழக்கம்) செலவிடப்படும். முதல் நிலை வறுமையைக் காட்டிலும், இரண்டாம் நிலை வறுமை மோசமானது.
- கிராமப்புற மற்றும் நகர்ப்புற ஏழ்மை (Rural and Urban Poverty):
- கிராமப்புற ஏழ்மை: கிராமங்களில் வாழும் பெரும்பான்மையான ஏழை மக்கள் நிலங்களை சொந்தமாக வைத்திருக்காததால் கூலி வேலை செய்கின்றனர். அதிலும் ஒரு சில மாதங்களே வேலை கிடைப்பது கிராமப்புற ஏழ்மை எனப்படும்.
- நகர்ப்புற ஏழ்மை: நகர்ப்புறங்களில் வாழும் மக்கள், நீண்ட நேரம் உழைத்து மிகக்குறைவான வருமானத்தையே பெறுகின்றனர்.
ஒரு நாட்டின் ஏழ்மை நிலை இரண்டு காரணிகளைப் பொறுத்தது:
- நாட்டு வருமானத்தின் சராசரி நிலை.
- நாட்டு வருமான பகிர்வில் உள்ள ஏற்றத்தாழ்வின் அளவு.
வறுமைக்கோடு (Poverty Line)
வறுமைக்கோடு என்பது, குறைந்தபட்ச வருமானம், நுகர்வு அல்லது பண்டங்கள் மற்றும் பணியினை ஒரு தனிநபர் பெறும் வழியினைக் குறிக்கும்.
வறுமைக் கோட்டினை நிர்ணயிக்க அமைக்கப்பட்ட குழுக்கள்
- லக்டவாலா குழு: வறுமைக்கோடு பற்றிய முதல் வரையறையை வழங்கியது.
- சுரேஷ் டெண்டுல்கர் குழு: இக்குழு தற்போதைய வறுமைக் கோட்டிற்கான புது வரையறையை வழங்கியுள்ளது. மாதந்தோறும் மக்கள் செலவு செய்யும் பணத்தின் அடிப்படையில் (Monthly Percapita Consumption Expenditure - MPCE) வறுமைக் கோட்டை நிர்ணயித்தது.
- நகர்ப்புறம்: ₹1000 / மாதம்
- கிராமம்: ₹816 / மாதம்
- சக்சேனா குழு: திட்டக் குழுவால் அமைக்கப்பட்டது.
- ரங்கராஜன் குழு: வறுமைக் கோட்டில் வாழும் மக்களின் நல்வாழ்விற்கான திட்டங்களை ஆய்வு செய்ய ஏற்படுத்தப்பட்டது.
இந்தியாவில் வறுமைக்கான காரணங்கள் (Causes of Poverty in India)
- வேலையின்மை (அல்லது) குறைவேலையுடைமை.
- அதிக மக்கள் தொகை அழுத்தம் காரணமாக, ஊதியம் குறைவாகவும் ஒரு நபரைப் பொருளாதார ரீதியாக பலர் சார்ந்துள்ள நிலையும் உள்ளது.
- இந்திய வேளாண்மையைச் சார்ந்து அதிக மக்கள் உள்ளனர், ஆனால் உற்பத்தித் திறன் குறைவாகவே உள்ளது.
- மூலதனம் மிகக் குறைவாகவே உள்ளது.
- கல்வியறிவின்மை.
- கிராமப்புறங்களில் நிதி மற்றும் சந்தை வாய்ப்புகள் குறைவு.
- பொது விநியோகத் திட்டம் சரியான முறையில் அனைத்து தரப்பினரையும் சென்றடையவில்லை.
வறுமை சுழற்சி (Vicious Cycle of Poverty)
குறைந்த வருமானம் → குறைந்த வாங்கும் சக்தி → குறைந்த தேவை → சந்தை குறுகலடைதல் → முதலீடு குறைவு → வேலைவாய்ப்பு குறைவு → உற்பத்தி குறைவு → குறைந்த வருமானம்.
வறுமைக்கெதிரான கொள்கைகள் (Anti-Poverty Policies)
மறைமுக நடவடிக்கைகள் (Indirect Measures)
- நிலச் சீர்திருத்தங்கள்: ஜமீன்தாரி முறை ஒழிப்பு, நில உச்ச வரம்பு சட்டம், நில ஒருங்கிணைப்பு, குத்தகைக்காரர் சட்டம் போன்றவை மூலம் கிராமப்புற வறுமை குறைக்கப்பட்டது.
- உள்நாட்டு உற்பத்தி வளர்ச்சி: растуந்து வரும் மக்கள் தொகையை ஈடுகட்ட அதிக வளர்ச்சி தேவை.
- மக்கள்தொகையை கட்டுப்படுத்துதல்: மக்கள் தொகை வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்துவதன் மூலம் வாழ்க்கைத் தரம் மேம்படும்.
நேரடியான நடவடிக்கைகள் (Direct Measures)
சுய வேலைவாய்ப்பு திட்டங்கள் (Self-Employment Programs)
வேலையில்லா மற்றும் குறை வேலையுடைய கிராம மக்களுக்கு சுய தொழில் தொடங்கிட உதவும் திட்டங்கள்.
- கிராம ஒருங்கிணைந்த வளர்ச்சித் திட்டம் (IRDP - 1980)
- கிராமப்புற இளைஞர்களுக்கான சுய வேலைவாய்ப்புப் பயிற்சி (TRYSEM - 1979)
- கிராம மகளிர் மற்றும் குழந்தைகளுக்கான வளர்ச்சித் திட்டம் (DWCRA - 1982)
- மில்லியன் கிணறுகள் திட்டம் (MWS)
- ஸ்வர்ண ஜெயந்தி கிராம ஸ்வரோஜ்கர் யோஜனா (SGSY - 1999): இது தற்போது 2009 முதல் தேசிய ஊரக வாழ்வாதாரத் திட்டம் (National Rural Livelihood Mission - NRLM) அல்லது அஜீவிகா (Ajveeka) என செயல்படுத்தப்படுகிறது.
கூலி வேலைவாய்ப்பு திட்டங்கள் (Wage Employment Programs)
கிராமப்புற மக்களுக்கு கூலி வேலை வாய்ப்பு வழங்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.
- ஜவஹர் ரோஜ்கர் யோஜனா (JRY - 1989): கிராமப்புற மக்களுக்கு.
- நேரு ரோஜ்கர் யோஜனா (NRY - 1989): நகர்ப்புற மக்களுக்கு.
- வேலை உறுதித் திட்டம் (EAS - 1993, அக்டோபர் 2)
- பொன்விழா ஆண்டு நகர்ப்புற வேலைவாய்ப்புத் திட்டம் (SJSRY - 1997)
- ஜவஹர் கிராம் சம்ரிதி யோஜனா (JGSY)
- சம்பூர்ண கிராமின் ரோஜ்கர் யோஜனா (SGRY - 2001)
- பிரதம மந்திரி கிராமதோயா யோஜனா (PMGY - 2000-2001)
- ஜெய் பிரகாஷ் நாராயண் வேலைவாய்ப்பு உறுதி திட்டம் (2002-2003)
- மகாத்மா காந்தி தேசிய ஊரக வேலைவாய்ப்பு உறுதித் திட்டம் (MGNREGA - 2005)
சமூக பாதுகாப்பு மற்றும் உணவு பாதுகாப்பு திட்டங்கள் (Social & Food Security Programs)
-
சமூக பாதுகாப்பு திட்டங்கள் (Social Security Programs):
- இந்திரா ஆவாஸ் யோஜனா (IAY - 1985)
- தேசிய சமூக உதவித் திட்டம் (NSAP - 1995): இதன் கீழ் இந்திரா காந்தி தேசிய முதியோர், விதவைகள், மற்றும் ஊனமுற்றோர் ஓய்வூதிய திட்டங்கள் செயல்படுத்தப்படுகின்றன.
- ஜவஹர்லால் நேரு தேசிய நகர்ப்புற புனரமைப்புத் திட்டம் (JNNURM - 2005)
- பாரத் நிர்மான் (Bharat Nirman - 2005)
-
உணவு பாதுகாப்பு திட்டம் (Food Security Programs):
- தேசிய மதிய உணவுத் திட்டம் (பள்ளி குழந்தைகள்) (1995)
- அன்னபூர்ணா திட்டம் (Annapurna - 1999-2000): இலவச உணவு தானியங்கள் வழங்குதல்.
- அந்த்யோதயா அன்ன யோஜனா (AAY - 2000)
- வேலைக்கு உணவு திட்டம் (Food for Work - 2001)
- பொது விநியோகத் திட்டத்தின் (PDS) கீழ் உணவு வழங்கல்.